بهشت غذاها، مالزی
مالِزی کشوری در جنوب شرقی آسیا و پایتخت آن کوالالامپور است. جمعیت مالزیایی با وجود اقلیتهای چینی و هندی یکدست نیست. مالزی منابع طبیعی زیادی در نواحی خود برخوردار است همچون کشاورزی، جنگلداری و نیز مواد معدنی. از لحاظ کشاورزی، مالزی اولین صادر کننده کائوچو و خرمای روغنی است که همراه آن الوارها و تنه‌های بریده شده درختان، کاکائو، فلفل سیاه، آناناس و تنباکو موجب رشد این بخش شده است. خرمای روغنی، یکی از محصولات عمده صادراتی است.
چند فرهنگی بودن مالزی نه تنها مالزی را تبدیل به بهشت غذاها کرده، بلکه باعث شده که هرساله صدها جشن مختلف و رنگارنگ در آنجا برگزار شود. مالزی یکی از برترین کشورها از نظر تنوع غذاست و تعداد چشمگیری از لیست 100 غذای برتر جهان به کشور مالزی تعلق دارد.
غذاهاي مالايي با وجود سرآشپزهاي حرفه اي و آماتور تركيبی است از انواع طعم ها شور، تند، شيرين و تعداد نامحدودي از مزه هاي متفاوت. دسترسی آسان به مواد اوليه تازه و گوناگون باعث تنوع غذایی فراوان در مالزی شده است.
غذای مالایی ها حلال است و در غذاها بیشتر از شیر نارگیل، پوست لیمو و انبه استفاده می شود. ساکنین این کشور به خوردن برنج و مرغ تمایل زیادی دارند. سس سویا، نودل، انواع سبزیجات خام یا نیم پز و رشته چینی در آشپزی مالایی به فراوانی استفاده می شوند. وجه اشتراک این سه فرهنگ تندی و ادویه جات زیاد است. خوردن ترشی و فلفل در کنار غذا از عادات غذایی مردمان این منطقه است.
درباره فرهنگ قهوه در مالزی باید گفت آنها به قهوه مخصوصشان کپی تیام می گویند. Kopi در زبان مالایی به‌معنای قهوه و Tiam در زبان چینی به معنای فروشگاه است.این عبارت معمولاً در مالزی و سنگاپور کاربرد دارد. کپی‌تیام‌های سنتی مالزی به طور عمده همان کافی‌شاپ‌های چینی هستند.
فرهنگ قهوه‌نوشی مردمان مالزی از سال‌ها پیش به قوت خود باقی مانده است: دانه قهوه لیبریکا و روبوستا را در ظرف‌های فلزی گود و بزرگ بو داده و بعد در سبد فولادی بزرگی خنک می‌کنند. بعد از آن قهوه را با استفاده از کیسه‌ای نخی یا پارچه تنظیف دم می‌کنند؛ به این صورت که قهوه را در کیسه پارچه‌ای که به‌عنوان فیلتر عمل می‌کند ریخته و آن‌را در آب داغ خیس می کنند.
فروشندگان خیابانی در کشورهای جنوب شرق آسیا و کپی‌تیام‌های شهرهای مختلف بر اساس همین روش و با تغییراتی جزیی برای مشتریان خود قهوه سرو می‌کنند. قهوه‌ای که به این روش تهیه می‌شود، عطر و طعمی بسیار سنگین و غلیظ دارد؛ به‌گونه‌ای که حتی با وجود ترکیب با یخ و شیر، این عطر و طعم به‌خوبی حفظ می‌شود. از طرفی به‌دلیل ترکیب دانه قهوه با شکر کاراملی طعم ذاتی شیرینی دارد که محبوب‌ترین مزه در بین مالزیایی‌هاست.