هر آنچه باید درباره محصولات تراریخته بدانید
محصولات تراریخته محصولاتی هستند که از طریق مهندسی و اصلاح ژنتیک یک ارگانیسم بوجود می‌آیند که معادل آن genetically modified organisms یا gmos است.
در این اصلاح ژنتیکی، دی ان ای موجودات در خارج از بدن آنها تغییر کرده سپس به درون بدن آن موجود منتقل می‌شود ، به طوریکه به بخشی از دی ان ای آن موجود تبدیل شود.
بحث‌های زیادی در ارتباط با مضرات و فواید محصولات تراریخته وجود دارد که هنوز هم قطعیت کامل در مورد مفید بودن یا مضر بودن آنها وجود ندارد.
محصولات تراریخته محصولاتی هستند که از طریق مهندسی و اصلاح ژنتیک یک ارگانیسم بوجود می‌آیند که معادل آن genetically modified organisms یا gmos است.
در این اصلاح ژنتیکی، دی ان ای موجودات در خارج از بدن آنها تغییر کرده سپس به درون بدن آن موجود منتقل می‌شود ، به طوریکه به بخشی از دی ان ای آن موجود تبدیل شود.
بحث‌های زیادی در ارتباط با مضرات و فواید محصولات تراریخته وجود دارد که هنوز هم قطعیت کامل در مورد مفید بودن یا مضر بودن آنها وجود ندارد.
یکی از تهدیدهای خاموش مهم در بخش کشاورزی و تأمین امنیت غذایی در ایران و جهان، مسئله‌ی تغییر اقلیم است. آمارهای رسمی نشان می‌دهد تغییرات اقلیمی می‌توانند تا سال ۲۰۵۰ باعث کاهش ۲۳درصدی در تولید محصولات اصلی کشاورزی ازجمله ذرت، گندم، برنج و سویا شوند.
مقدار پروتئین و روی و آهن موجود در محصولات کشاورزی اصلی براثر تغییرات اقلیمی به میزان درخورتوجهی کاهش خواهد یافت. علاوه‌براین، نبود امنیت غذایی مشکل مهمی در سطح جهان است.
محصولات تراریخته محصولاتی هستند که با تکنیک‌های دقیق مهندسی ژنتیک (Genetic Engineering) برای رفع نیاز بشر با محصولات مفید تولید می‌شوند و می‌توانند در بخش‌های مختلف مانند پزشکی، دارویی، صنعتی و کشاورزی استفاده شوند.
برای مثال در بخش دارویی، می‌توان به تولید داروی نوترکیب هورمون انسولین و هورمون رشد و فاکتور ۸ انعقادخون اشاره کرد و همچنین در بخش کشاورزی، می‌توان به تولید گیاهان مقاوم به خشکی و شوری و مقاوم به آفات و تولید واکسن‌های خوراکی و تولید دام با شیر بیشتر اشاره کرد.
داستان محصولات تراریخته یا تراژنیک(Transgenic Products) یکی از مباحث جنجال‌برانگیز جهانی است. محصولات دست‌کاری‌شده‌ی ژنتیکی یا همان تراریخته‌ی انسان محصولاتی هستند که از انتقال یک یا چند ژن بین دو نوع موجود زنده‌ی مختلف به‌وجود می‌آید و تولید این دسته از محصولات تابهامروز مشکلات مختلفی در کشورهای مختلف جهان میان استادان و صاحب‌نظران حوزه‌ی زیست‌فناوری در دو طیف مخالفان و موافقان این محصولات ایجاد کرده است.
طرفداران این محصولات بدون درنظرگرفتن نتایج برخی از آزمایش‌ها که عوارض مختلفی برای برخی از محصولات دست‌کاری‌شده‌ی ژنتیکی نشان می‌دهد، منتقدان را به فرار از تکنولوژی متهم و منتقدان نیز بر عوارض و خطرهای محصولات تراریخته بر سلامت انسان و محیط‌زیست تأکید می‌کنند.
سازمان‌های مهم مختلفی مانند سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان خواروبار جهانی (FAO)، اداره‌ی ایمنی غذایی اتحادیه‌ی اروپا (EFSA)، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، سازمان حفاظت محیط‌زیست آمریکا (EPA)، انجمن سلطنتی پزشکی انگلستان، آکادمی ملی علوم آمریکا و استانداردهای غذایی استرالیا و نیوزلند و در کشور ایران نیز وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، وزارت جهاد کشاورزی، سازمان حفاظت محیط‌زیست و سازمان غذا و دارو سلامت محصولات تراریخته‌ی موجود در بازار را تأیید کرده‌اند.
براساس گزارش سالیانه‌ی سرویس بین‌المللی دستیابی و استفاده از بیوتکنولوژی کشاورزی (ISAAA) که در سال ۲۰۱۷ انتشار یافت، فقط در سال ۲۰۱۶، چهار کشور اروپایی شامل اسپانیا، پرتغال، جمهوری چک و اسلواکی تقریبا ۱۳۶هزار هکتار را به کشت محصولات تراریخته اختصاص دادند.
علاوه‌براین، کشور لهستان نیز در سال ۲۰۱۱ میزان سه‌هزار هکتار از زمین‌های کشور خود را زیر کشت محصولات تراریخته قرار داد. افزایش کاربرد محصولات تراریخته در کشاورزی، جنگل‌داری، آبز‌ی‌پروری و… موضوعی است که این روزها بسیاری را نگران کرده است.
دکتر عیسی کلانتری، ریاست وقت سازمان حفاظت از محیط‌زیست، به‌تازگی و در حاشیه‌ی جلسه‌ی هیئت‌دولت عنوان کردند بررسی‌های علمی سرطان‌زابودن مواد تراریخته را ثابت نمی‌کند. این سخنان به‌مذاق جمع زیادی از محیط‌زیستی‌ها خوش نیامده است. اما واقعیت تراریخته‌ها چیست؟ واقعا این محصولات بیماری‌زا هستند؟ محصولات تراریخته دخالت در طبیعت محسوب می‌شود و عوارض جبران‌ناپذیری دارند؟
در محصولات تراریخته یا اصلاح‌شده‌ی ژنتیکی کاری که دانشمندان در این زمینه انجام می‌دهند، این است که ژن‌هایی از یک گونه‌ی متفاوت را که اصطلاحا به آن «منبع» می‌گویند، به کد ژنتیکی فرآورده‌های جدید اضافه می‌کنند و برای انجام این کار نیز از فناوری‌های ترکیب DNA بهره می‌گیرند.
این جابه‌جایی ژن نه‌تنها بین گونه‌ها، بلکه حتی در بخش رده‌بندی یا تاکسونومیک هم انجام شده است. برای نمونه، ژن نوعی باکتری که سمّ مهلکی برای حشره‌ای خاص تولید می‌کند، به گونه‌ای از محصولات کشاورزی مثل ذرت تزریق می‌شود تا آن محصول این توانایی را داشته باشد که از خود دربرابر حشره‌ی مذکور به‌عنوان آفت محافظت کند.
واقعیت این است هم‌اکنون سطح عظیمی از کشتزارها به‌ویژه در ایالات متحده‌ی آمریکا، آرژانتین، چین و کانادا به زیر کشت فرآورده‌های تراریخته خصوصا سویا، ذرت، پنبه و گیاه روغنی کانولا رفته‌اند. کار روی حیوانات اصلاح‌شده‌ی ژنتیکی نیز همچنان درحال‌توسعه است و دراین‌میان، ماهی آزاد و خوک‌ها ظرفیت بالقوه‌ی اقتصادی خود را نشان داده‌اند.
دانشمندان با توالی‌‌یابی ژنوم (Genome Sequencing) میوه‌ها امیدوارند به‌زودی راز طعم بی‌نظیر آنها را اشکار کنند و با دست‌کاری ژنتیکی دیگر موادغذایی، آنها را خوشمزه‌تر از قبل کنند.
دانشمندان کد ژنتیکی بعضی از خوراکی‌های دلخواه ما را رمزگشایی کردند و درتلاش‌اند غذاها را بسیار خوشمزه‌تر از قبل کنند. آنان با کشف ترکیبات شیمیایی که طعم و بو و موادمغذی غذاها را تشکیل می‌دهند، امیدوارند نسل جدیدی از میوه‌های فوق‌العاده خوشمزه را تولید کنند که طعم بی‌نظیری به‌همراه دارند.
در یکی از این تحقیقات، دانشمندان نقشه‌ی کامل ژنتیکی توت‌فرنگی‌های وحشی را رمزگشایی کردند تا بتوانند میوه‌های خوشمزه‌تری تولید کنند که علاوه‌بر طعم بهتر، دربرابر عوامل بیماری‌زا نیز مقاومت بیشتری داشته باشند.
در مرحله‌ی دوم، آنها کد دی‌ان‌ای درخت‌های کاکائویی را شناسایی و استخراج کردند که باکیفیت‌ترین شکلات‌های جهان از آنها تهیه می‌شود.
استخراج توالی ژنوم توت‌فرنگی وحشی بسیار مهم است؛ چراکه این میوه ارتباط زیادی با غذاهای مهمی دارد که هرروز مصرف می‌کنیم. کشاورزان قرن‌ها از روش‌هایی مانند هیبریداسیون و ترکیب نژادی برای بهبود طعم و ارزش غذایی محصولات خود استفاده می‌کنند و ژنوم این محصولات بسیار پیچیده شده است.
باوجوداین، ژنوم توت‌فرنگی وحشی نسبتا ساده‌تر و کوچک‌تر است و بدین‌ترتیب دانشمدان می‌توانند کامل آن را رمزگشایی و ژن‌های مؤثر را شناسایی کنند.
مطالعات بعدی دانشمندان هم نشان داد درخت کریولو نزدیک به ۲۹هزار ژن دارد؛ درختی که بهترین شکلات جهان از محصول آن تهیه می‌شود. دانشمندان هجده مؤسسه ژن‌های مسئول تولید آنتی‌اکسیدان‌ها، رنگ‌دانه‌ها، بوها و طعم‌ها را به‌همراه صدها ژن دیگر شناسایی کردند که دربرابر بیماری‌ها مقاومت ایجاد می‌کردند. دانشمندان امیدوارند با اصلاح این ژن‌ها، شکلات‌های باکیفیت‌تر و خوشمزه‌تر و حتی سالم‌تری درمقایسه‌با قبل تولید کنند.
فهرست مطالب
تولید محصولات غذایی بیشتر و قوی‌تر و با ماندگاری بیشتر
متخصصان پیش‌بینی می‌کنند تا سال ۲۰۵۰، دومیلیارد نفر دیگر در زمین ساکن خواهند بود و درنتیجه، جمعیت زمین به ۹.۷میلیارد نفر خواهد رسید. هم‌اکنون، سیستم‌های تولید غذا به‌سختی از عهده‌ی تأمین نیازهای امروز برمی‌آیند و بیش از ۱۰درصد مردم جهان گرسنه هستند. بدین‌ترتیب، وضعیت تأمین غذا در آینده وخیم‌تر خواهد شد. به‌عقیده‌ی دانشمندان، راه‌حل این مشکل در استفاده از فناوری و اصلاح ژن کریسپر است. دانشمندان با استفاده از این روش،می‌توانند محصولاتی تولید کنند که درمقابل تغییرات اقلیمی انعطاف‌پذیرترند و بازدهی بهتری دارند. گروهی از پژوهشگران دانشگاه پردو آمریکا (Purdue University) و آکادمی علوم چین (CAS) اخیرا در پژوهش جدیدی، امکان استفاده از کریسپر را نشان داده‌اند. آنها با ایجاد جهش در سیزده ژن نوعی برنج با بازدهی ۲۵ تا ۳۱درصد تولید کرده‌اند.
این محصول بدون کمک کریسپر برای رسیدن به این هدف، به آزمون‌وخطا با میلیون‌ها گیاه نیاز خواهد داشت. پژوهشگران در ساخت این برنج از کریسپر استفاده کردند تا ژن‌های ناخواسته‌ای را ازبین ببرند که نقش دوگانه‌ای برعهده دارند و تحمل فشار محیطی را افزایش می‌دهند و همچنین رشد را سرکوب می‌کنند. بنابراین، اگرچه این محصول بازدهی بهتری دارد، مقاومت آن دربرابر فشار محیطی کمتر است. در آزمایش‌های انجام‌‌شده، پژوهشگران دستاوردهای درخورتوجهی در تولید دانه‌ها داشتند.
به‌گفته‌ی جیان‌کانگ ژو (Jian-Kang Zhu)، گیاه‌شناس دانشگاه پردو و سرپرست این پژوهش، نکته‌ی مهم درباره‌ی فناوری کریسپر قابلیت کاربرد سریع آن در مشکلات مربوط‌به کشاورزی است. ژو و همکارانش با هدف افزایش تولید محصول، همین روش را در تولید رشته‌های برنج به‌کار بردند و درنظر دارند از آن برای تولید محصولات دیگر هم استفاده کنند.
محصولات کشاورزی معمولا دربرابر تغییر آب‌وهوایی و چه‌بسا بلایای طبیعی ازبین می‌روند. با استفاده از فناوری مهندسی ژنتیک می‌توان این ضعف را ازبین برد. قطعا با افزایش جمعیت، میزان غذاها نیز باید افزایش پیدا کند. پژوهشگران حوزه‌ی مهندسی ژنتیک تلاش می‌کنند میزان بقای بشر را با این هدف بیشتر سازند.
با درنظرگرفتن ضعف‌های مناطق مختلف می‌توان با دست‌کاری ژنتیکی میزان تلفات محصولات گیاهی را کمتر کرد. فرض کنیم محصولی دربرابر بلایا و عوامل محیطی مقاومت بیشتری از خود نشان می‌دهد. مسلما طول عمر این محصول پس از برداشت نیز می‌تواند بیشتر از محصولات عادی باشد. به‌همین‌دلیل، معمولا انبارکردن محصولات تراریخته دردسر کمتری از این نظر به‌دنبال دارد.
ارگانیسم‌های اصلاح‌شده‌ی ژنتیکی (GMO) و تراریخته‌ها چه هستند؟
ارگانیسم‌های اصلاح‌شده‌ی ژنتیکی اعم از گیاهان و حیوانات و حتی میکروارگانیسم‌ها به ارگانیسم‌هایی گفته می‌شود که ساختار ژنتیکی آنها به‌نحوی تغییر کرده که امکان نوترکیبی طبیعی آنها وجود ندارد و اینکه ازطریق زادآوری طبیعی هم به‌وجود نمی‌آیند.
فناوری‌ای که از آن برای انجام این کار استفاده می‌شود نیز با عنوان بیوتکنولوژی مدرن یا فناوری ژنتیکی شناخته شده و البته گاهی نیز به آن فناوری «نوترکیبی» گفته می‌شود. در این روش، ژن‌های افراد خاص انتخابی این اجازه را پیدا می‌کنند که از ارگانیسمی به ارگانیسم دیگر منتقل شوند و این اتفاق حتی می‌تواند بین گونه‌های غیرمرتبط رخ دهد. به موادغذایی‌ای که ازاین‌طریق تولید می‌شوند، «محصولات تراریخته» گفته می‌شود.
چرا تراریخته‌ها تولید می‌شوند؟
درحقیقت این محصولات، محصولات بازاری و به‌عبارتی پرورش‌یافته هستند که مزایای آنها هم شامل تولیدکننده و هم مصرف‌کننده می‌شود. این به آن معناست که فرضا این محصولات قیمت ارزان‌تری دارند و درمقابل این قیمت ارزان‌تر مزایای بیشتری نظیر ماندگاری بیشتر یا ارزش غذایی بیشتر یا هر دو برای آنها تصور می‌شود.
درواقع، این روشی است که منافع مستقیم آن عموما به صنایع غذایی برمی‌گردد. مقاومت دربرابر آفات و… نیز ازجمله مهم‌ترین مواردی است که به‌عنوان منافع به آنها اشاره می‌شود.
ارزیابی‌های لازم در این زمینه ازنظر ایمنی و سلامت صورت گرفته است؟
معمولا مصرف‌کنندگان بر این باور هستند که غذاهای سنّتی ازنظر سلامت ایمن‌تر هستند؛ درحالی‌که دست‌کاری در ژن‌ها می‌تواند برخی ویژگی‌های محصولات را به‌شکل مثبت یا حتی منفی تغییر دهد.
درمقابل مقام‌های دولتی بر انجام ارزیابی‌های لازم در این زمینه تأکید دارند. نظام‌های خاصی هم برای انجام این ارزیابی‌ها وجود دارد که ازطریق آنها می‌توان تأثیر این محصولات را نه‌تنها بر سلامت انسان‌ها، بلکه بر محیط‌زیست ارزیابی کرد. نکته‌ی جالب اینجا است که معمولا ارزیابی‌های مشابهی برای غذاهای سنّتی تابهامروز پیشنهاد و حتی انجام نشده است.
سازمان بهداشت جهانی درنظر دارد به مقام‌های ملی در این زمینه کمک کند تا بتوانند ارزیابی‌های ریسک لازم را انجام دهند و درعین‌حال، رویکردهای مناسبی هم برای انجام این ارزیابی‌ها به آنها پیشنهاد می‌شود. درنهایت، این مقام‌های ملی‌کشوری هستند که تصمیم می‌گیرند باید از این محصولات استفاده شود یا خیر.
ارزیابی ایمنی این محصولات چگونه انجام می‌شود؟
ارزیابی ایمنی محصولات تراریخته معمولا بر چند مورد متمرکز است: ۱. تأثیرات مستقیم بر سلامت (سمّی‌بودن)؛ ۲. ظرفیت ایجاد و تحریک واکنش‌های آلرژیک (حساسیت‌زایی)؛ ۳. ترکیبات خاصی که تصور می‌شود می‌توانند خواص سمّی یا مغذی داشته باشند؛ ۴. پایداری ژن‌هایی که جایگزین می‌شوند؛ ۵. تأثیرات غذایی به‌همراه اصلاحات ژنتیکی؛ ۶. هر اثر ناخواسته که می‌تواند در اثر این جایگزینی ژن به‌وجود آید.
نگرانی‌های عمده ازنظر سلامت انسانی چیست؟
مباحث تئوری طیف وسیعی از دیدگاه‌ها را شامل می‌شوند؛ اما در مجموع سه مبحث عمده بحث‌برانگیز در این زمینه وجود دارد: ۱. واکنش‌های آلرژیک (حساسیت‌زایی)؛ ۲. انتقال ژن؛ ۳. دگرآمیزی.