آشپزی هندی

هند دومین کشور پرجمعیت دنیا است و نزدیک به یک ششم جمعیت جهان را در خود جای داده‌است. تنوع نژادی، فرهنگی، زبانی و مذهبی این کشور به شکل حیرت آوری متنوع است. این کشور به دلیل آب و هوای حاصلخیز بزرگترین زمین های کشاورزی جهان را در خود جای داده و از این رو بخش کشاورزی قلب تپنده اقتصاد هند به شمار می رود.

تنوع غذایی هند

برنج محصول اصلی کشاورزان هندی محسوب می شود و پس از چین دومین تولید کننده برنج در دنیاست. هند همچنین رتبه اول دنیا را در تولید موز، ارزن، کنف و بادام زمینی و دومین رتبه را در تولید چای، ذرت، نیشکر، شاهدانه، میوه و سبزیجات در دنیاست دارد. بین 65 تا 70 درصد مردم هند به کشاورزی مشغول هستند.

يكي از مشخصه‌هاي اصلي غذاهاي اين كشور، تنوع فراوان ادويه‌اي است كه در تهيه هر غذا استفاده مي‌شود. همیشه طعم تند یادآور غذا و خوراک های هندی است. فلفلی که هندی ها در غذاهای تند و تیزشان استفاده می کنند فلفل سیاه و قرمز است.

نه تنها خود غذاهاي هندي، بلکه چاشني‌هاي غذاهاي هندي و سس های آنها نيز تند است. اما نكته‌اي كه در آشپزي هندي‌ها چشمگير است، اين است كه آنها بعد از پخت غذا و موقع خوردن آن، ديگر فلفل به آن نمي‌زنند و معتقدند كه مصرف فلفل به اين شكل به قلب و معده صدمه مي‌زند. هندي‌ها مي‌گويند فلفل بايد با غذا پخته شود تا مضراتش از بين برود اما هیچ توجیه علمی در این باور وجود ندارد.

هندی ها علاقه فراوانی به مصرف سبزیجات دارند. این کشور با وجود صدها میلیون راس گاو اولین مسکن این حیوان در دنیاست، اما با این وجود دین هندو خوردن گوشت گاو را ممنوع کرده و اکثر مسلمانان و دیگر ادیان در این کشور هم از خوردن بیش ازحد گوشت آن خودداری می‌کنند.

اما از شیر گاو به وفور مورد استفاده قرار می گیرد. در این سرزمین چنانچه بخواهند از گوشت قرمز استفاده کنند، آن گوشت بز است. شاخه ای از هندی ها از خوردن تخم مرغ نیز امتناع می کنند و در عوض گندم، برنج و شیر در برنامه غذایی شان گنجانده می شود.

برعکس مردم جنوب هند که برنج را خیلی دوست دارند، در شمال هند، نان جای برنج را در سفره هندوها می‌گیرد. بهترین برنج هندی باسماتی نامیده می‌شود که برنجی مرغوب است. هندی‌ها چلو را چاول می‌نامند و در پخت آن انواع ادویه، گوشت، مرغ، ماهی و تره‌بار به کار می‌برند. آن ها برنج را تقریباً مانند ما ایرانی‌ها می‌پزند و آن را با مقداری روغن یا کره آب‌کرده چرب می‌کنند.

چپاتی نان فتیر گرد و کوچکی است که آن را برای هر وعده غذا، هنگام انداختن سفره، می‌پزند و داغ و تازه می‌خورند. نان برای هندوها، نوعی نان تافتون کوچک است که در تنور می‌پزند. هندی‌ها عادت دارند انواع نان‌های دیگر را در روغن‌ سرخ کنند و به آن ادویه یا فلفل اضافه کنند.

يكي ديگر از عادات غذايي هندي‌ها شيريني خوردن آنهاست. مصرف زياد شيريني، آمار ابتلا به ديابت را در اين كشور به شدت بالا برده است. تدبير هندي‌ها براي رهايي از اين همه تندي و تعويض طعم دهانشان، مصرف خوراکي‌هاي عجيب ‌و غريب بعد از غذاست؛ خوراکي‌هايي كه بیشتر شيرين هستند. آنها معتقدند كه اين عادت باعث خوشبو شدن دهان شده و مثل خوردن آدامس به هضم غذا هم كمك مي‌كند.

آداب غذا خوری هندی

هندوها رسم دارند با دست غذا بخورند آن هم فقط با دست راست. این رسم در بین ثروتمندان هندی هنوز اصالت خود را حفظ کرده است. به نظر بسیاری از مردم هندوستان، بردن و آوردن قاشق و چنگال به دهان و برداشتن غذا با آن ها جالب نیست.

پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های هندی عادت دارند وقتی کسی مهمانشان می‌شود، تمام غذای او را جداگانه در ظرفي ویژه، آماده کرده و جلویش بگذارند. ظرف غذای آن ها معمولاً یک سینی گرد و صیقل داده ‌شده به نام تالی (tali) است که چندان هم ظرف بزرگی نیست.

پلو را وسط تالی ریخته و در کنار آن چند کاتوری (پیاله) خورش، دال، ماست و روغن یا کره آب‌کرده و چتنی (همان چاشنی خودمان است) گذاشته و روی برنج را با یکی دو چپاتی یا نان می‌پوشانند. یک لیوان آب خنک هم سفره هندی را کامل ‌می‌کند. مردم هند عادت دارند آب را در ظروف فلزی بنوشند.