ظرف غذا از دیدگاه طب سنتی
از دیدگاه طب سنتی یکی از علت های بیماری می تواند استفاده از ظروف مختلف برای پخت و پز غذا باشد. برخی از ظروف با آزاد کردن یون ها و ترکیبات مختلفی که در جنس، رنگ و یا لعاب آنها به کار گرفته شده است، موجب ایجاد تاثیرات سویی بر بدن می شوند. انسان روزانه بین 3 مرتبه از انواع ظروف برای طبخ غذا استفاده می کند، که این ظروف نه تنها در طعم و مزه غذا، بلکه بر کیفیت آن نیز تاثیر می گذارد.
پس ظروف بر سلامت انسان نقش عمده ای دارند، بطوری که می تواند شخص را بیمار یا از بیماری پیشگیری کند. بنابراین کیفیت ظرفی که در آن غذا می خورید نیز به اندازه کیفیت مواد غذایی مورد مصرف، مهم است.
فهرست مطالب
ظروف سفالی در طب سنتی
یکی از بهترین ظروف غذا، ظروف سفالی است، سنخیت کاملی با بدن انسان دارد زیرا از جنس خاک است. اگر پایه رنگ هایی که برای این ظروف به کار می رود، حاوی فلزات سنگین مثل سرب باشد، استفاده از آنها برای سلامتی مضر است و باعث کند ذهنی، افسردگی و بعضی مسمومیت های دیگر می شود. ظروف لعابی زردرنگ که در قدیم از آنها استفاده می شد، بهترین نوع این ظروف برای پخت و پز و نگهداری غذا هستند. همه ما طعم دیزی در این نوع ظرف را تجربه کرده ایم.
ظروف چینی و شیشه ای از دید طب سنتی
ظروف چینی تنها برای نگهداری غذا بکار می روند و نمی توان برای طبخ غذا از آن استفاده کرد. ولی ظروف شیشه ای و پیرکس از مناسب ترین ظروف برای طبخ غذاست، زیرا مواد اسیدی یا بازی، روی آنها تاثیری نمی گذارد و در اثر حرارت نیز یونی وارد غذا نمی شود.
ظروف مسی
ظروف مسی را می توان جزو بهترین ظروف برای پخت غذا به شمار آورد، زیرا باعث آزاد شدن مس به داخل غذا می شود، این عنصر در اندازه متعادل باعث تنظیم عملكرد سیستم هورمونی و اعصاب، تقویت سیستم ایمنی و جلوگیری از بروز افسردگی می شود، البته به شرطی که قلع اندود شده باشند. اکسید شدن این ظرف بسیار خطرناک و سمی است و باید آن را مدام قلع اندود یا به اصطلاح سفید کرد. با این عمل، فلز مس را با فلز دیگری مثل قلع می پوشانند.
در صورتی که ظروف مسی، قلع اندود نشده باشد، ورود یون مس به غذا در طولانی مدت و بیش از نیاز بدن تاثیر نامطلوبی بر اندام داخلی بدن گذاشته و ذخیره شدن آن در کبد به مرور باعث کار افتادن این عضو می شود، بنابراین باید در هنگام شستشو احتیاط کرد که این لایه از بین نرود یا خش بر ندارد.
از سوی دیگر مواد اسیدی یا غذاهای ترش، سبب از بین رفتن لایه رویی ظروف مسی می شود. فلز مس چون رسانای خوبی است و حرارت را به سرعت انتقال می دهد برای طبخ برنج ایده آل است. شیخ الرئیس نیز در کتاب قانون گفته است: “واجب است که پرهیز کنید از طبخ آنچه که شور یا چرب و یا شیرین است مانند گوشت و لبنیات و آنچه که ترش است در ظروف مسی و حتی آشامیدن در این ظروف زیرا که بدون تردید زنگار می بندد و زنگار نیز سم قاتل است.”
ظرف چدن
ظروف چدنی هم تقریباً برای نگهداری و پخت غذا مناسب است و موقع پخت و پز با غذا تركیب نمی شوند. اما اشکالی که وجود دارد این است که گاهی در سطح داخلی آنها از تفلون استفاده می شود. از این ظروف می توان برای سرخ کردن استفاده کرد و برای حفاظت بیشتر باید حرارت را به کمترین درجه رساند.
ظروف سنگی
جزو بهترین ظروف برای تهیه غذا به شمار می رود و مناسب ترین آن سنگ های سیاه بدون رگه های سفید است. البته بهتر است از این ظروف به مدت طولانی استفاده نشود، زیرا ممکن است در دراز مدت ترکیبات موجود در سنگ بر غذا تاثیر گذارد. طبخ غذاهای گوشتی مانند انواع خورش و آبگوشت در این ظروف مفید است.
ظروف ملامین
این نوع ظروف چون از مواد حلقوی یا آروماتیک ساخته می شوند، برای سلامتی مضرند. بنابراین نباید در این ظرف‌ها غذای داغ ریخته نشود. البته از ظرف‌های ملامینی که لعابش صدمه ندیده و دچار خراش نشده می توان برای نگهداری غذاهای سرد استفاده کرد.
ظروف آلومینیومی
بهتر است حدالامکان از این ظروف استفاده نشود، زیرا ذرات آلومینیوم برای بدن مضر است و باعث ایجاد کندذهنی، زخم معده، یبوست، کولیت، کم خونی و حتی آلزایمر و مسمومیت می شود. برای رفع مضرات این نوع ظروف باید هنگام طبخ غذا از قاشق-های چوبی استفاده کرد تا ذرات آلومینیوم یا روی وارد غذا نشود. اگر در ظروف یا کتری آلومینیومی جرم ایجاد شده باشد، بهتر است کنده نشود چون خود آن مانعی برای ورود آلومینیوم به غذاست.
ظروف چوبی در طب سنتی
ظروف چوبی هم اگر از جنس چوب مرغوب و مناسبی ساخته شده باشند برای نگهداری غذاهای سرد مناسب هستند.
استفاده از ظروف استیل در طب سنتی
ظروف استیل هم تقریبا بی خاصیت و بی ضرر هستند . اما بهتر است به مدت طولانی در آنها غذاهای ترش یا شور نگهداری نشود. این ظروف چون حرارت را به سرع انتقال می دهند، برای طبخ برنج مناسب نیستند، و باید برای طبخ خورش ازآن استفاده کرد.
ظروف تفلون
تفلون یک روكش شیمیایی بسیار خطرناک است به اسم پلی تترا فلوئورواتیلن چنانچه سطح داخلی ظروف تفلون دچار خراش شده باشد وارد غذا می‌شود که بسیار مضر است. از طرف دیگر چنانچه حرارتی که به ظرف تفلون وارد می‌شود به بیش از 300 درجه سانتی گراد برسد تفلون تجزیه می‌شود و مواد سمی آزاد میکند.
بنابراین سطح فلزی زیرین ظروف تفلونی هرچه ضخیم‌تر باشد مناسبتر است به ویژه در مورد تابههای تفلونی که در مقایسه با قابلمه ها در معرض حرارت بیشتری قرار میگیرند . تفلون دارای فلز کادمیوم است که این ماده سنگین به مرور وارد غذا شده و باعث بروز سرطان، کوتاهی قد و ضایعات پوستی و کم خونی می شود.
ظروف پلاستیکی
ظروف پلاستیكی هم منشاء آلرژی و حساسیت هستند و باعث بروز اختلالاتی در بدن می شوند. لیوان‌های پلاستیکی به ویژه نوع شفاف آنها برای نوشیدنی‌های داغ مناسب نیست. ظرف‌های فوم نیز که در رستوران های فست فود مورد استفاده قرار می گیرد برای نگهداری مواد غذایی داغ توصیه نمی شود، از طرفی به علت این که از نفت خام در ساخت آن استفاده می شود، سرطان زاست. بهترین ظروف یکبار مصرف به این منظور ظروف سلولزی هستند. از بطری‌های پلاستیکی محتوی آب معدنی میتوان تا شش ماه برای نگهداری آب استفاده کرد اما آبلیمو و سایر مواد ترش در این ظروف قابل نگهداری نیستند.
ظروف نقره
استفاده از این ظروف مضر شناخته شده و توصیه نمی شود. عمده مضرات آن ناشی از ترکیب شدن آن با غذاست، به عنوان مثال اگر قاشق نقره ای را در زرده تخم مرغ فرو کنیم به سرعت اکسید شده و تغییر رنگ می دهد.
بیشتر بخوانید: